Υπόσχεση Υπόσχεση

Υπόσχεση Στα μάτια κρατούσε μια υπόσχεση και μια φλόγα έκαιγε ολόκληρο το πρόσωπο… δίψα για φως ήταν που ξεκλείδωνε τη συμπαντική ορθότητα εκεί που χάραζε κι έσμιγε το φιλί της ανατολής με τη νύχτα και τα φύλλα έσταζαν τη δροσιά των αστεριών εξαλείφοντας πένθη…

 

Αθώοι και Ένοχοι

Αθώοι και Ένοχοι Τα μάτια του κόσμου βαραίνουν από αχαρτογράφητα δάκρυα στους έρημους χάρτες ενός αλλόκοτου πολιτισμικού γίγνεσθαι Αθώοι και ένοχοι βαδίζουν σε άγνωστους προορισμούς διαγράφοντας την αγχόνη εξόριστων που εξαργυρώνουν με ακριβές συναλλαγές τη ζωή καθώς ασθενικά ξημερώματα σκεπάζουν την πόλη που κάποτε στέγαζε τους ψιθυρισμούς των ονείρων στα στέκια της. Έμειναν άδεια τα τραπεζάκια Τι λύπη… Μας Λείπει…

Τελευταία Ιστόρηση

Τελευταία Ιστόρηση Με χέρια παγωμένα ανασκάπτεις κύματα μεσοπέλαγα ναυαγός νομίζοντας πως θα σε φέρουν μετέωρο απέναντι στη συμπαντική νοσταλγία ενός χαμένου Παράδεισου! Ταξινομείς λάθη και αστοχίες που στοιχειώνουν το απρόσμενο μιας άρνησης με τελεσίδικες σιωπές στο κατώφλι της τελευταίας ιστόρησης του τελευταίου ποιήματος σβήνοντας για πάντα εικόνες και λέξεις στους ναυαγισμούς της άχρονης νύχτας!

Άηχη Συνομιλία

Άηχη Συνομιλία Σε ανταύγειες δειλινού μιλούν τα σώματα κι ο ήλιος σωπαίνει σχεδόν κρύβεται λούζεται σε φωτοσκιάσεις προβάλλοντας τη γαλήνια σιωπή του στις αντανακλάσεις της θάλασσας με τα κύματα να ψάλλουν μικρούς παφλασμούς και τους γλάρους να στέκονται στου χρόνου τις ξέρες μη τύχει και διακόψουν την άηχη συνομιλία των σωμάτων.

Ανεκτικότητα

Ανεκτικότητα Θα σιγήσουν οι λέξεις στη σκιά της Ακρόπολης και θα μείνουν οι μνήμες κρεμασμένες στους βράχους Στα λικνίσματα του ανέμου θα αντανακλούν ψιθυρίσματα από τις διηγήσεις απραγματοποίητων συναντήσεων στην ανεκτικότητα της θλίψης

Λυτρωτικά όνειρα

 

Λυτρωτικά όνειρα

 

Λυτρωτικά όνειρα

αφηγούνται σιωπές

στις περιοχές του χρόνου

διυλίζοντας

ενοχικά τραύματα

εθισμένα στη λήθη.

Ίσως κάποτε

 

Ίσως κάποτε

 

Ίσως κάποτε συναντηθούμε

μπρος σ’ ένα πέλαγος

κι αντικριστά στον άνεμο

ξεφλουδίσουμε τις ψυχές μας

ίσως τότε

από την μνήμη της θάλασσάς μας

να ξεδιψάσουνε σιωπές

με ένα χαμόγελο στα χείλη

κι ένα φιλί στην αλήθεια

καταφέρουμε να πνίξουμε

τον θυμό των κυμάτων

στις αποδημίες των δακρύων.

Ακολουθώ

 

Ακολουθώ 

 

Ακολουθώ τα ίχνη σου στο νερό

αναζητώντας

μια τελευταία υποψία αγάπης

με ασώματες σπονδές

στους ανύπαρκτους βωμούς

των κυμάτων

2021 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

 

2021 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Με μια στάλα μνήμης - δράσης - αισιοδοξίας

ας υποδεχθούμε

με αισθήματα συλλογικότητας και αλληλεγγύης

το 2021

καταργώντας αγκυλώσεις και αδιέξοδα

για να ανακαλύψουμε από την αρχή

την πηγή της απλότητας

που φέρνει γαλήνη!

Σοφία Στρέζου

Χαιρετισμός στο Φως

 

Χαιρετισμός στο Φως

Το άγγιγμα μιας στιγμής

είναι σαν την αλήθεια

που χαιρετίζει το φως

φλυαρώντας σιωπή

στη ρέουσα άρνηση!

Ναυαγός

 

Ναυαγός

 

Ναυαγός…

σε κύματα θυμού χωρίς μνήμη

φοβάσαι τη σιωπή της μέδουσας

την άρνηση του στρειδιού στο άνοιγμα

μη τύχει και χαθεί το μαργαριτάρι

μη τύχει και χαθεί το αόρατο που αισθάνεσαι

σαν μετράς τον χρόνο

με βήματα στο παρελθόν που ξέγραψες

επαναλαμβάνοντας πορείες σε κύκλους

που οριστικά και αμετάκλητα έχουνε κλείσει.

 

Δυο ξένοι

 

 Δυο ξένοι

 

Δυο ξένοι

σε απόσταση αναπνοής

κουβαλούν φορτία θλίψης

στα υγρά μάτια τους

μη μπορώντας να ξεπεράσουν

σκιερά προσχήματα

πολλαπλών τραυμάτων

που έσπειραν λύπες

σε διαδρομές ανεκτικότητας

υπηρετώντας μονομερώς

… την παράνοια!

Έκθετη συνομιλία

Έκθετη συνομιλία

 

Άπλωσες τις λέξεις

στις σελίδες ενός ακόμα βιβλίου

νομίζοντας

πως με δυο ποτήρια λευκό κρασί

θα απάλυνες τον πόνο της απουσίας

στην  έρημη αμμουδιά των συναισθημάτων

 

… μόνον μια  τρυφερή ηλιαχτίδα

συντροφεύει τώρα

απόρθητα χάδια σε άδειες ώρες

στην έκθετη συνομιλία σου

με την μνήμη

Υπερώα της θύμησης

Υπερώα της θύμησης

Βαδίζει μόνη

στην άκρη της θάλασσας

στέλνοντας ανεπίδοτα χαμόγελα

στα κύματα…

συνομιλεί τρυφερά

με τα ανεμίσματα του Ιούνη

σαν εξομολογείται αναπόφευκτες ήττες

στα υπερώα της θύμησης

Ανατολή

Ανατολή

Μόνον η Ανατολή μπορεί

να στεγνώσει

τα δακρυσμένα σου μάτια

στις στοργικές εκρήξεις του ήλιου

φανερώνοντας

την θέρμη μιας ψυχής

που η σιωπή δεν αλλοίωσε

στη φλυαρία του χρόνου

Απαξιώνοντας την απομόνωση

Απαξιώνοντας την απομόνωση

Τώρα που τις πόρτες ανοίξαμε

ας ανοίξουμε πανιά στο συναίσθημα

για πλεύσεις

στο ελάχιστο μιας υπόσχεσης

για να απαλλαχθούμε

από τις ήττες του παρελθόντος

που πια δεν πονούν

απαξιώνοντας την απομόνωση

στη μελλοντική αβεβαιότητα.

Το Βαλσάκι του Μάη

Το Βαλσάκι του Μάη

Μια πνοή ξεφεύγει

από τον άνεμο

για νάρθει να χορέψει

το μοναχικό βαλσάκι του Μάη

στα λουλουδιασμένα μπαλκόνια

της Αντοχής

Ο καθρέφτης έσπασε…

Ο καθρέφτης έσπασε…

Ο καθρέφτης έσπασε…
τώρα πια
τίποτα δεν θα είναι ίδιο
κι ούτε μετά!

Η προστακτική
«μείνετε μέσα»
ωριμάζει την έλευση
ενός άγνωστου μέλλοντος
στα κυκλώπεια τείχη
της απομόνωσης…

Ελλάδα της σκοτεινιάς

Ελλάδα της σκοτεινιάς

Ελλάδα της σκοτεινιάς

του ασυμβίβαστου και της άρνησης…

Ποιος θα σώσει

το φως της ελπίδας

που σβήνει

στα χαρακώματα

του θανάτου

εκλιπαρώντας την απομόνωση;

Σε αναίμακτους δρόμους

το ανέμελο με φόβο

συναντά τη θνητότητα…

Κι η άνοιξη να μπαίνει θλιβερά

στην ανάσα μας…

Σοφία Στρέζου - Πόσο φοβάμαι…

Πόσο φοβάμαι…

Πόσο φοβάμαι

μη γίνει η ανάμνηση

λήθη

στις ενσαρκώσεις

στιγμών

που κρυσταλλώθηκαν

στα ορυχεία της μνήμης

τώρα…

υγρές ρέουν

στο δέρμα μου !