Βράδυ Παρασκευής

Μη ζητάς να διαγράψω
μέρες γιορτής
που μαζί σου έζησα.
Ακόμα ζητώ τις σιωπές
τους ψιθύρους που βουλιάζουν
σε δωμάτια σκοτεινά
σαν λουλούδια φέρνεις
βράδυ Παρασκευής
αφήνεσαι σε πυροτεχνήματα
πάνω σε σύννεφα
που παίρνουν φωτιά
απ΄ τον ιδρώτα που στάζει
και γίνεται βροχή
στα μαλλιά σου
δίχως όνομα χάνεσαι στο κύμα
στο όνειρο και στον χάρτη
μιας ταξιδευμένης ψυχής
με μικρά βήματα
συλλαβιστά
μεταφράζεις κινήσεις αργές.

17 σχόλια:

jacki είπε...

Ωστέ εκεί κρύφτηκαν τα πυροτεχνήματα; Και κοιτάζω να τα δω και δεν τα βρήσκω.

Μαρια Νικολαου είπε...

Eιτε γιορτής είτε πόνου... δεν ξεχνιούνται..

Ανώνυμος είπε...

Η μνήμη δεν σκοτώνει πια. Μονάχα πληγώνει.

Ανώνυμος είπε...

"απ΄ τον ιδρώτα που στάζει
και γίνεται βροχή
στα μαλλιά σου"

Και αυτή η βροχή που ποτίζει
τα όνειρα, ανοίγοντας νέους και ολάνθιστους δρόμους εμπρός μου...

Δεν διαγράφονται τελικά οι στιγμές... γίνονται σπόροι που κουβαλάμε μαζί μας... ικανοί να καρπίζουν σε νέες γαιες και σε σε νέους κόσμους ... υπό άλλες συνθήκες... πιθανά καλύτερες...

Καλο βράδυ Σοφία

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

δεν διαγραφονται αυτα...
ουτε οι σιωπες,ουτε οι ψιθυροι...
πονος και χαρα αποτυπωνονται μεσα μας και ξυπνανε σε καθε ερεθισμα...
ισως να μην χρειαζονται καν ερεθισμα...

νεραιδενια φιλακια!!!

Φαίδρα Φις είπε...

η αναμνήσεις μας κάποτε
παρεμβαίνουν παραβατικά στη ζωή μας

αλλά ξέρεις κάτι...
πόσες φορές μας αντιστοιχεί να παρασυρθούμε από μεγάλες και ωραίες πλάνες?

κι εσύ μου θυμίζεις σήμερα αυτό...

"με κοιτάς λες και είμαι
τρύπιο πάνω σου ρούχο
μου ζητάς να σκοτώσω
την αγάπη που σού'χω"

καλημέρα καλή μου
σε φιλώ πολύ

Φαίδρα Φις είπε...

οι αναμνήσεις μας
δεν είναι ήτ[τ]α το φωνήεν του άρθρου
αυθαιρέτησε για μια ακόμα φορά
η κεκτημένη παραδρομή

συγνώμη για το ανορθόγραφο

Αγγελικούλα είπε...

Μη ζητάς να διαγράψω
μέρες γιορτής
που μαζί σου έζησα


Πώς να γίνει αυτό; Πώς να διαγράψεις μέρες γιορτής; Σε παρόμοιες καταστάσεις, αυτό ήταν που με έσωσε...

Διάττων είπε...

Αλοίμονο, δε σβήνουν οι αναμνήσεις! Καλές ή κακές, δε σβήνουν. Όποιος μπορεί να το κάνει αυτό (ποιος;) δεν είναι υγιής!

Τάκης Τσαντήλας είπε...

"Στην αγκαλιά και τη φωτιά να παραδίνεσαι
σαν παθιασμένη οπτασία να μου δίνεσαι.."

Με το κοπίδι της πεθυμιάς
και της θύμησης..
Καλημέρα Σοφία μου..

mauveair είπε...

δωμάτια σκοτεινά, φέρνουν το φως, αναδύουν τις επιθυμίες...

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Βράδυ Παρασκευής
κι απόψε
με τη βροχή
μονότονα μελαγχολική
να μουσκευει
τα όνειρα
και τις διαδρομές
της ψυχής.

Angel ^j^ είπε...

"..Ταξιδεμένη ψυχή
σε σχόλες, σε σιωπές,
σε κύματα.
Φωτιές και σύννεφα
κι ιδρώτας ..

Ποιά 'διαγραφή' μπορεί
να υποτάξει
αυτή τη μνήμη
από τους χάρτες
των ονείρων,
από τους κώδικες
του "εντός"
τους μυστικούς ; .."

Ανώνυμος είπε...

Είναι φορές που οι σιωπές του χτες ηχούν στα αυτιά μας όσο χίλιες γιορτές. Είναι εκεί για να θυμίζουν όσα εμείς προσπαθούμε να ξεχάσουμε.

Φιλί :)

Μαργαρίτα είπε...

Καλή εβδομάδα καλή μου Σοφία
και καλή δύναμη :)

Σε φιλώ ***

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για το πέρασμα. Να είστε όλοι/ες καλά.

pandiony είπε...

υγρό..
ρέει

υπέροχο!