Μια λάμπα στο μισοσκόταδοφέγγει το πρόσωπο
τα μάτια φιλώ
σα ρίχνεις το βλέμμα
στη φωτιά
κι άλλες τόσες φωτιές
που μέσα σου καίνε
πως θα μπορούσα να σβήσω
μεταξένια όνειρα
που νοσταλγικά κρατούν
τους δυό ήλιους
που κάποτε έλεγες πως αγαπάς
πως να σε πάρω αγκαλιά
όπως παλιά
οι ήλιοι έδυσαν κρυφά
πίσω από αναστολές δακρύων.
17 σχόλια:
Mια λάμπα στο μισοσκόταδο
μονάχα τα μάτια σου φωτίζει,
στη φλόγα τους μέσα γεννιέται
το μελί και η ζεστή κανέλα..
Και γω τ' αγγίζω με τα χείλη
καθώς δύουν στα βλέφαρά μου επάνω..
Τρέμω μήπως τα δάκρυα
το φως σου σβήσουν και τα καταπίνω
γεμίζοντας τις στιγμές μας σιωπές..
Καλημέρα Σοφία μου
Σοφία μου καλή,
θαυμάζω την αμιγή και ακραιφνή ερωτική σου ποίηση
ειδικά όταν σ'αυτή παρηχούν τα φι
όταν εμπλέουν φωνήεντα όπως το άλφα και το όμικρον
κι όταν από τα μάτια κρέμονται αστέρια της φωτιάς και των σιωπηλών ερώτων
όταν ελκυστικά ίχνη μεταμόρφωσης λέξεων σε αερικά,γλιστράν αθόρυβα
στο νερό που υποδύεται τη φωτιά
όταν δείχνουν ευάλωτα κι όμως
δύναμη κρύβουν στη δίνη της ευπάθειάς τους
σε φιλώ πολύ
μ'αρέσει να σε σημειολογώ
όνειρα δύουν
ήλιοι που πεθαίνουν
μισοσκόταδο...
* * *
Καλημέρα Σοφία (και -ξανά- ευχαριστώ...)
Τόσες φωτιές να καίνε μέσα μας και εμείς να ανεχόμαστε το μισοσκόταδο;
Μπορούν άραγες να ξανά ανατήλουν δύο ήλιοι ποτέ, πίσω από χαμογελαστές ελπίδες;
Καλημέρα Σοφία
κάτι πολύ όμορφο
που γλίστρησε κι όμορφα
μέσα μου.
Μια διαπίστωση.
Όποτε σε επισκέπτομαι,
τ' απολαμβάνω.
Μια καλημέρα, Σοφία μου
Μια καλή χρονιά
Γλυκά και διακριτικά σαν μια λάμπα στο μισοσκόταδο οι λέξεις σου φωτίζουν τον έρωτα.
Καλησπέρα Σοφία
Φιλί στα μάτια
Απεγνωσμένο
Καίει
Και σβήνει το δάκρυ
Τέλος!
Χωρίς αναστολή
Χωρίς συγκατάθεση
………………………………..
Καλησπέρα Σοφία
λίγο μελαγχολικό το φως της λάμπας στο μισοσκόταδο όταν μάλιστα συνοδεύεται από φιλί στα μάτια,…
φτανει να φεγγει η αγαπη στα σκοταδια και φως γεμιζει παντου...
μα δακρυα πηραν μακρια ολους τους ηλιους και μονο σιωπη και σκοταδι απομεινε...
τωρα πως αντεχεις...;
νεραιδενια φιλακια!!!
Πολύ ατμοσφαιρικό..Καλημέρα Σοφία!
Τώρα το φως είναι σβηστό.
Κι οι πρωτινοί μου πόθοι,
γυρτοί ακούν τους ψίθυρους
που μες στα όνειρά μου
ψάχνουν να βρουν τον έρωτά σου,
μ’εκείνον να ντυθούν
____________
Καλησπέρα, Σοφία!
"Όνειρα
που γλύστρισαν
μέσα στη νύχτα
κι ακροπατώντας
στους δρόμους
των αστεριών
λαθραία
μπήκαν στη καρδιά σου."
Kαλό βράδυ Σοφία
Τελικά ποιο φως τυφλώνει πιο πολύ.. αυτό της λάμπας ή των δυο ήλιων;
Καλημέρα.
Ηλιος και ομρφη μουσική. χρωμα πλέριο χαράς! ομορφη η γωνιά σου Σοφια να εισαι καλα και να δημιουργείς.
"Είμαι κρυφό μονοπάτι
μέσα στο πέλαγος,
κύμα αθέατο
που θωπεύει το άνθος σου,
φυγόδικος μύθος
που μαζί με τον άνεμο
χαράζουν ταξίδια
ανοιχτά στο κορμί σου.."
Αγγίζει εκλεπτυσμένα πάντα
η πένα σου..
Καλημέρα Σοφία..
Ευχάριστη κι ανέφελη..
"...πως θα μπορούσα να σβήσω
μεταξένια όνειρα..."
Δύσκολο (αρχικά φαίνεται ακατόρθωτο) αλλά πρέπει να το κάνουμε για να μπορέσουν οι ήλιοι (που τώρα "έδυσαν κρυφά") να ανατείλουν ξανά...Κι αν δεν το κάνουμε εμείς, θα το κάνει εν καιρώ ο γιατρός χρόνος...
Σοφία, τους χαιρετισμούς μου...
Σας ευχαριστώ όλους για την κάθε σας λέξη που μου αφήσατε. Θέλω να ξέρετε πως είμαι κοντά σας και πως θα ξαναβρεθούμε.
Καλό βράδυ και να δημιουργείτε...
Καινοτομική γραφή και το νόημα απτό, στέκεται ανάγλυφο μπροστά μας! Εκφράζω αυτό που πρέπει να εκφραστεί. Θαυμασμό!
Δημοσίευση σχολίου