Χώμα εγώ νερό εσύ

Χώμα εγώ νερό εσύ
στη γειτονιά τ' ονείρου
ταξιδευτές που σεργιανούν
στο γύρω του θανάτου
δίχως μνήμη
ακροβατούν στη στέγη του έρωτα
στήνουν παιχνίδι στο χρόνο
που δεν ξεχνά
πως ντύνεται η μοίρα
στα μαύρα μαύρες στιγμές
τυλίγει το νήμα
κι από ποια έξοδο να κρυφτείς
έφτασε στο χώμα το σύννεφο
έγδυσε αστεία που φόραγες
σαν ήσουν παιδί
ψήλωσε η αγάπη τόσο πολύ
σε διάφανη μέρα
σκαρφάλωσε ο ήλιος
νύχτωσε δίχως αστέρια
και το νερό...φιλούσε το χώμα.

34 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

το σύννεφο έγδυσε αστεία που φόραγες παιδί..

ψήλωσε η αγάπη,
μαζί της κι εσύ,
μα το παιδί έμεινε μέσα σου.
Μονάχα που τωρα που μεγαλωσες
έγινε δολοφόνος.
Με παιδικό προσωπο μοναχα για να μπορει να ξεγελά..

ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΕΣΣΗΝΗΣ είπε...

Ψιθύρισα τραγούδι ερωτικό
μα, έσβησε
στην ερημιά των βημάτων σου,

και τώρα
μες στη νύχτα
πενθώ τη μελωδία της ψυχής μου
_____________

Εξαιρετικοί οι στίχοι σου Σοφία!
Την καλησπέρα μου!

jacki είπε...

Εκεί θα ήθελα να γίνω βιολιστής της στέγης :)))))
Παρέα με τον έρωτα..

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Μαρία λές το παιδί που κρύβουμε μέσα μας να έγινε δολοφόνος με παιδικό πρόσωπο; Όχι δεν το πιστεύω. Παρέμεινε παιδί που μόνο επιθυμίες ήξερε να σκοτώνει...
Καλό σου βράδυ.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Σ' ευχαριστώ Μανώλη για τα καλά σου λόγια και τους όμορφους στίχους που άφησες. Καλή νύχτα να έχεις.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

jacki ερωτοτροπείς με τον έρωτα και τον τραγουδάς εκεί στη στέγη τ' ουρανού. Καλό βράδυ μικρή μου.

Ανώνυμος είπε...

Σοφία μου,

Ευτυχώς που υπάρχει και ο έρωτας που μπορεί να πετά πάνω από την καταστροφή, τον θάνατο και την ερημιά...

Ακόμη και σε μία νύχτα χωρίς αστέρια, όταν το σύνεφο φτάνει στο χώμα και το νερό φιλά το χώμα...

Αυτός εξακολουθεί να πετά...

Ανώνυμος είπε...

Κι αν θέση αλλάζει ο ήλιος
κι αν μεγαλώνει η νύχτα
στου χρόνου το φυλλομέτρημα
εγώ γη και θα διψώ
για το νερό σου έρωτα.

Πολύ όμορφο Σοφία. Καλή σου νύχτα.

Μαρια Νικολαου είπε...

Σοφία...
άσε να ξέρω τι λέω..
Κι ασε αυτο που λεω να ξερω πως ετσι ειναι.
Δεν μιλω απαραιτητα για μας..
Υπαρχουν όμως δεκαδες άλλοι που τους εχει συμβει

Χρίστος Σιψής είπε...

Νερό εγώ χώμα εσύ.
Νύχτα αξημέρωτη
σε ονείρου διάφανο
δίχως αστέρια
πορεύομαι.
Και
σε διψώ.

Εξαίρετο. Καλή σου μέρα, Σοφία.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

odiporos...

Καλέ μου φίλε ο έρωτας είναι ίσως ο μόνος που μπορεί και κάνει την υπέρβαση για να μπορεί να πετά στις καρδιές μας. Καλό μεσημέρι.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Σ' ευχαριστώ Πανδώρα μου για το φυλλομέτρημα των ερωτικών στίχων που άφησες. Καλό σου μεσημέρι.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Μαρία μου τι να πω, εσύ μάλλον ξέρεις καλλίτερα από εμένα. Καλό σου μεσημέρι.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Χρίστο σ' ευχαριστώ για το όμορφο αποτύπωμα που μου άφησες.
Καλό σου μεσημέρι.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Το σεργιάνι στη γειτονιά του ονείρου και της ποίησης έχει αγάπη και μέρες διάφανες

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Τελευταίο καταφύγιο το όνειρο
σε μια διάφανη μέρα
ότι απέμεινε σε έρημο χρόνο.
Καλημέρα Ανδρέα.

Λορελάη είπε...

Πάντα "ακροβασίες στη στέγη του έρωτα" εύχομαι Σοφία :)
(χωρίς πτώσεις όμως! :)))

Καλή και δημιουργική χρονιά!

Μαργαρίτα είπε...

Πολλές δροσοσταλίδες αγάπης
σου αφήνω καλή μου...
ένα να γίνουν με το χώμα
της ψυχής σου και να το ντύσουν

Τα λόγια σου γεμάτα από σένα!!!

Σε φιλώ ***

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

και το νερο εσκυψε και φιλησε το χωμα...
το χωμα επειτα γεννησε ανθους και τους χαρισε στο νερο ως ενδειξη ευγνωμοσυνης και αιωνιας αναγκης!
αγαπης...;
ποιος ξερει...

νεραιδενια φιλακια!!!

Συβίλλα είπε...

Σαν δώρο είναι η ποίησή σου.
Απαλή σαν νερό στην άκρη των ποδιών...
Δροσερή σαν πηγή σε κρυφή του βουνού μεριά...
Φωτεινή σαν ξημέρωμα στην Αμοργό...

Φιλί

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Οι ακροβασίες Λορελάη μου φέρνουν και πτώσεις ευλογημένες...
Καλή χρονιά να έχεις.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Μικρή μου μαργαρίτα θα σου φυλάξω την αγάπη για να νοτίσουν τα πεταλάκια σου από την πρωινή δροσιά.
Καλό σου απόγευμα.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Θα μαζέψω μερικούς ανθούς για να σου φέρω, να τους ρίξουμε στο νερό και που ξέρεις...
Καλό απόγευμα ΝΑΪΑΔΑ μου.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Συβίλλα σ' ευχαριστώ κορίτσι για τα καλά σου λόγια. Την Αμοργό τι την ήθελες μεσημεριάτικα; Με ταξίδεψε αλλά λυπήθηκα πολύ που δεν ήμουν εκεί να δώ το φωτεινό της ξημέρωμα. Καλό σου απόγευμα.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Χώμα εγώ νερό εσύ.. και το νερό φιλούσε το χώμα.. Άνθισε ο έρωτας στους στίχους σου! Μέσα από τόσες σκοτεινές στιγμές που χτίζουν τη ζωή, παράξενο πως καταφέρνει πάντα να βρίσκει τη σωστή ρωγμή...

Τάκης Τσαντήλας είπε...

"Άστατος ο καιρός
Κι η στεριά είναι ακόμα μακριά
Πολλές φορές ο καιρός είναι μέσα μας
Έναστρος ή μουντός
Πάμε ξανά
Με δύναμη στα κουπιά
Ένα άστρο προβάλει στη νύχτα
Ένα πανσέληνο όνειρο.."

Οι στίχοι σου εξαίρετοι Σοφία μου..
Τη θερμή καλημέρα μου..

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

ΑΝΕΜΟΣΚΟΡΠΙΣΜΑΤΑ...

Είναι αλήθεια Νικόλα πως μέσα από όλες αυτές τις σκοτεινές στιγμές, ψάχνουμε να βρούμε εκείνη τη χαραμάδα που θα μπει το φως στις καρδιές μας. Να είσαι καλά. Όμορφο απόγευμα να έχεις.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Δύναμη στα κουπιά Τάκη μου,
να βρούμε όμορφο καιρό
να συντροφεύσει τη θέαση
των αστεριών στη νέα μας Γη.
Να είσαι καλά με όμορφη διάθεση.

Φαίδρα Φις είπε...

καλή χρονιά Σοφία
όμορφο ποίημα
τρυφερό

με κάτι κρυμμένο
κι αυτό μου άρεσε πιο πολύ
ο απαλός του πόνος
που μπορεί και να τον διέγνωσα μόνο για τον εαυτό μου

ο αποχωρισμός και η νοσταλγία του
ωραία σημεία για στάσεις
αναψυχής...

σε φιλώ πολύ
σε πεθύμησα

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Φαίδρα μου, καλή χρονιά να έχεις κι εσύ, με όλα τα όμορφα να συμβούν στη ζωή σου. Σε πεθύμησα κι εγώ αλλά εσύ μάλλον έλειπες. Χαίρομαι που σε συναντώ ξανά. Ο απαλός πόνος για άλλη μια φορά ορμητήριο στις αισθήσεις μας.
Να είσαι καλά και θα τα λέμε.

Ανώνυμος είπε...

άφησες ολάνοιχτη τη πόρτα κι' έφτασε ως εδώ
η μνήμη
και ψήλωσε
διάφανη
ορμή
ερώτων νήματα
εκείνα τ' ανεξίτηλα
του χρόνου

αγάπη φίλησε το χώμα
κι έσκυψε τ' άστρο απόψε

καθάριο ύδωρ εσύ
να είσαι καλά πολύ!

θερμό φιλί

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

mist...

Καλή κι αγαπημένη σ' ευχαριστώ.
Τα λόγια δεν μπορούν να γράψουν τη χαρά που είσαι εδώ γι' αυτό αφήνω ...τη μνήμη να ψηλώνει.
Όμορφη νύχτα να έχεις.

Αγγελικούλα είπε...

Τo νερό φιλά το χώμα και χάνεται καθώς το χώμα το ρουφάει...

Μόλις σήμερα είδα το ποίημά σου, Σοφία. Με συγκίνησες.

Διάττων είπε...

...ακροβατούν στη στέγη του έρωτα...
...τυλίγει το νήμα
κι από ποια έξοδο να κρυφτείς...

Κι εγώ τώρα το είδα...
Ετεροχρονισμένο το κέρδος μου Σοφία...