Βρέχει - μ’ ακούς;
Άγγελος Πετρουλάκης - Σοφία Στρέζου
Άγγελος Πετρουλάκης
Βρέχει - μ’ ακούς;
Κι εγώ σε μυρίζω παντού.
Σε πίνω.
Τα πρωινά μιλώντας με το
πορτρέτο σου,
εκείνη τη φωτογραφία
που κρατά το ανθισμένο σου
χαμόγελο.
Σε ταξιδεύω στις σιωπές
μου.
Ζηλότυπα σε κρύβω.
Και θέλω να υπάρχεις...
Θέλω να ’χουν χρώμα οι
νύχτες που σε ψάχνω.
Να έχουν τα φεγγάρια
μουσικές.
Να βλέπω ήλιους στα μάτια
σου.
Να διαβάζω τον κόσμο απ’
την αρχή.
Θέλω να έχει δέρμα η
απουσία σου,
να έχει αναμνήσεις με
γεύσεις κρασιού.
Υπήρξες το τελεσίδικο
χθες…
Σοφία Στρέζου
«Βρέχει - μ’ ακούς;»
Κι εσύ βρέχεις το χωμάτινο
σώμα μου
- στην πρωινή φωτογραφία -
έτρεχα να κρυφτώ
κάτω από τα σύννεφα
και με ανοιγμένα χέρια
να μαζεύω τις στάλες σου
για να λούσω ανταύγειες
κι ύστερα να τυλιχτώ
στην πανσέληνο της καρδιάς
σου.
Θέλω να μου μιλάς με
βρεγμένες λέξεις
κλείνοντάς με
στη σιωπή της ανάσας σου
να κρυώνω
κι εσύ να σταματάς τον
αγέρα
με τον φορεμένο μανδύα της
αγάπης
παύοντας όλες τις
καταιγίδες
στην αθανασία του
πορτρέτου.
