Μικρή ιστορία για τους
αναλφάβητους της αγάπης
Άγγελος Πετρουλάκης - Σοφία
Στρέζου
Άγγελος Πετρουλάκης
Σ’ έναν
τοίχο έγραψα πως
ανήκω σ’
εκείνους που θα φύγουν
με την
εικόνα σου,
πως
ανήκεις στους γαλαξίες
που δε θα
ταξιδέψω.
Δεν
ήξερα, τότε, πως
μια νύχτα
σαν την αποψινή
θα άνοιγα
ξανά το συρτάρι των αναπολήσεων
με μια
ακόμα φωτογραφία σου
να μιλά
γι’ αρχαία φθινόπωρα.
Σου είχα
πει:
Αναπνέω
μια σιωπή.
Αυτήν την
σιωπή σχηματοποιώ
σε μάτια
και χείλη,
σε γήινες
εκφράσεις που θέλουν ν’ αποδράσουν
στην
μεταφυσική των ανεκπλήρωτων ερώτων.
Εσχατολογική
αναζήτηση πια
το
καταβύθισμα στα μάτια σου,
αφού
καμιά ιστορία δεν θα σταθεί
στο άσημο
των ημερών μου.
Άκου:
Η δική
μας μικρή ιστορία
δεν
μπορεί να είναι το εγωιστικό υπόλοιπο
των
προσθαφαιρέσεων που εγκλώβισαν τη ζωή μας.
Ίσως και
να είναι μια μουσική από κάποια σονάτα
που έτυχε
ν’ ακούσουμε ανάμεσα σε δυο τσιγάρα.
Beethoven
Violin sonata, opus 30 )1 -b- Adagio molto espressivo
Σοφία Στρέζου
Πρόσωπο
χαραγμένο στο φως
ήλιος που
σε μια στιγμή φώτισε την ζωή μου
θερίζοντας
σκοτάδια
κι ύστερα
έμεινε για πάντα ναυαγός
στη
θάλασσα των ματιών σου
ατενίζοντας
έναν ήλιο που δύει
στα
αταξίδευτα φθινόπωρα
της δύσης
μας.
Έτσι
μπόρεσα να χωρέσω
στη σιωπή
μιας ανάσας
που
επιμελώς έκρυψε
επίθετα
και ουσιαστικά
ακόμα κι
όταν πυκνά σύννεφα
σκέπαζαν
τον ουρανό σου
κι οι
κεραυνοί αθόρυβα
έσκιζαν
την ψυχή μου.
«Ανάμεσα
σε δυό τσιγάρα»
και σε
καπνούς ανεκπλήρωτων ερώτων
κρύφτηκαν
οι αναλφάβητοι της αγάπης
μη
μπορώντας να αποδράσουν
από
εκείνα που τους εγκλώβισαν
στη
μελαγχολική φωτογραφία
στους
υψομετρικούς χάρτες
των
αναπολήσεων.
