Ενδυμίωνοι ύπνοι
Σταμάτησε να σεργιανά ο έρωτας
στα ανοιγμένα σου δάχτυλα
Έμειναν υγρά τα σεντόνια
από το τραγούδι των στεναγμών
στις προσθαλασσώσεις της λύπης
Τώρα πια μόνον
αποτυπώματα αγκυροβολούν
σε ξέπνοα βράδια
με φωσφορίζοντα δάκρυα
Μα σαν στάλες άρχισαν
να στάζουν στα παράθυρα
Ενδυμίωνοι ύπνοι
συλλάβισαν φυγές
με της βροχής
τους ήχους
