Μεταμορφώνεται
μετατοπίζοντας την
ευθανασία του φόβου
σε προκρούστεια κλίνη.
Ενδυναμώνει
το συγκινησιακό απόθεμα
της αυτοδικίας
μέσα σε αδιέξοδους
εφιάλτες,
γητεύοντας πόνους
σε εκδικητικά διλήμματα
στην εκκρεμότητα του
χρόνου.
Δεν υποτάσσεται στην
εξουσία,
ματώνει με θανάσιμα
περάσματα
στον καθρέφτη που
αντανακλά
την οργισμένη κραυγή της
φρίκης
λίγο πριν πέσει νεκρός
ο Άμλετ του φόβου.
