Σε άφθαρτη μνήμη ταξιδεύουν
τη φθαρτή και ματαιόδοξη φύση τους
διασχίζοντας αντί για δρόμους
σύννεφα μεσημεριού και δειλινών αύρες
στις δυσανάγνωστες κλειδαριές της λύπης.
Εύληπτες αποφάσεις λησμονιάς
απωθούν το αμόνι
που ακονίζει το τέρας της θλίψης
στα αποσιωπητικά της καρτερίας.
