Ο χρόνος…
είναι μια περίεργη διάσταση.
Μετριέται …
με την ανάσα
με τη χαρά
με τη λύπη
στις συναισθηματικές εκτάσεις
σαν αισθητικοποιούνται
νοηματικές αισθήσεις.
Μετριέται …
με την απόσταση
χωρίς να υπάρχει
συγκεκριμένη οριοθέτηση
στις αναλογικές προεκτάσεις
σαν αποτυπώνεται συμφιλιωμένο
το παρελθόν με το μέλλον.
Κι όποια παρούσα κίνηση
καταργεί την ακινησία,
πάντα ο ήλιος
θα χαϊδεύει τον άνεμο
αγγίζοντας το χρόνο
στις περίεργες διαστάσεις του.
