Το παράθυρο παραμένει ανοιχτό
για
να εισχωρεί μια πλωτή Ανατολή
αθόρυβα
να μπαίνει στο σπίτι,
φωτίζοντας
ελπίδες τυλιγμένες στη σκόνη.
Όλα
με φως να πλυθούν
για
να λάμψουν ασύλληπτες αλήθειες
κατά
τη σύλληψη των αισθήσεων
στις
βραδυφλεγείς αυταπάτες
στους
καθρέφτες του νου.
Κι
όταν η πρώτη αχτίδα
θ’
αρχίσει να βάφει χρυσά τα μαλλιά
πάλι
ο ηλιοκράτορας θα τραγουδά
Απολλώνιους
ύμνους,
προκαλώντας…
την αιωνιότητα.
