Άγγελος Πετρουλάκης - Σοφία Στρέζου
Άγγελος Πετρουλάκης
Λέω πως σου ανήκει καλύτερος κόσμος,
ένα βιώσιμο άρωμα αναπόλησης.
Ξέρω πως μου ανήκει η ουτοπία,
η εγκατάλειψη στο χωροχρόνο του ανέφικτου,
η νομοτέλεια της νύχτας,
που συμμαχεί με την απουσία
κι ένα παρελθόν που αυθαδιάζει
δίνοντας σχήμα στα λάθη
και πρόσωπο στην παραφροσύνη.
Σοφία Στρέζου
Λέω πως σου ανήκει ένα πρωινό άστρο
κι ένας άνεμος αταξίδευτος για τα ταξίδια τα αξεκίνηστα.
Ξέρω πως μου ανήκει η μελαγχολία του δειλινού
το πρώτο σκοτάδι που επινοεί βλέμματα στραμμένα
στο απτόητο φως ενός φεγγαριού
σαν αφήνει στάλες δροσιάς να τρέχουν στα μάτια
κι οι στεναγμοί σχηματοποιούν ίσκιους που τραγουδούν
νανουρίζοντας όνειρα στο προσκεφάλι της πέτρας
για να αποκαθηλώνονται λέξεις στην ατραυμάτιστη νύχτα.
