Πανσέληνες
νύχτες συρρικνώνουν σκοτάδια
εκεί
που φωτεινές ανταύγειες φθείρονται,
μένουν
μισές οι αντανακλάσεις στα μάτια
έτσι
όπως καθρεφτίζουν την αυταπάτη
στα
εφοδιασμένα εισιτήρια μιας αληθινής κόλασης
που
εξακολουθεί να θρέφει τέρατα
στα
δρομολόγια της σήψης.
Ήρθε
ο καιρός να αποκαθηλωθούν τα είδωλα
που
για χρόνια λατρεύτηκαν,
διαψεύδοντας
βάναυσα… ιδέες
που
σιωπηλά ονειρεύονταν,
αισιοδοξώντας
το πολύχρωμο μέλλον.
Ήρθε
ο καιρός οι σκιές ν’ αστράψουν
υπερασπιζόμενες
την ιερότητα του ανθρώπου
στης
αγρύπνιας τα σύνορα
για
να μην αποκοιμηθούν ποτέ ξανά τα παράπονα
με
σφαλιστά βλέφαρα
στη
γεωγραφία της πλάνης
καταργώντας
πορείες θλίψης σε διαδρομές φρίκης…
