Βασίλης Παπαμιχαλόπουλος
Σε θέλω πλάι μου
να μοιραστούμε μια χούφτα ήλιο
που ξέμεινε στην τσέπη μου.
Να τον μοιράσουμε σπυρί-σπυρί
εκεί που απαγκιάζουν οι άστεγοι
και τ’ αδέσποτα ζωντανά.
Σε θέλω πλάι μου
να κλείσουμε τις πόρτες του βοριά
έστω για ένα βράδυ
στα διάκενα των καγκελόφραχτων υπόστεγων.
Σε θέλω πλάι μου
τώρα που σε κάθε γωνιά μαζεύουν το χρυσό
και αύριο θα σε “τινάζουνε” ως ύποπτο.
Να μαρτυρήσεις
πως μέσα απ’ όλα τα αγαθά που μου λεηλάτησαν
εγώ κατάφερα να γλυτώσω
μια χούφτα ήλιο.
Σοφία Στρέζου
Σε θέλω πλάι μου
να μοιραστούμε μια χούφτα άμμο
που γαλήνια ξέμεινε στην κλεψύδρα του χρόνου
για να την μοιραστούμε στην αφή του αιώνα
εκεί που κολλάει στο δέρμα
η επιτύμβια στήλη του θανάτου μας.
Σε θέλω πλάι μου
μ’ όλες τις πόρτες και τα παράθυρα ανοιχτά
έστω για μια μέρα μόνο
για να φορέσει ο ήλιος το δαχτυλίδι
σε σώματα που θυμούνται το πολύ της αγάπης.
Σε θέλω πλάι μου
τώρα που όλοι θα χτίζουν τα κάστρα της απομόνωσης
εμείς θα σκορπίζουμε την άμμο
στις ακτές της γενναιοδωρίας.
Να μαρτυρήσεις
πως μέσα απ’ όλα εκείνα που βάναυσα και ληστρικά άρπαξαν
εμείς καταφέραμε να κρατήσουμε μια χούφτα άμμο
για να οικοδομήσουμε το μέλλον
διατηρώντας νωπή την ανάμνηση της ευσπλαχνίας.
