Α-κινησία


Ταξίδια σε στίχους
με άυλες λέξεις τραβούν στιγμές
για εκείνα που στο φως έζησαν
αιμορραγώντας λύπη
από φλέβες ανοιχτές
για να χρωματίζουν το κόκκινο
σε κείνα που πίσω τους άφησαν
στο γυμνό της μνήμης.

Νύχτα είπες θα ντυθείς χρώματα
στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού
για να χορέψεις εκεί
την αυταπάτη διάφανων λυγμών
ρευστοποιώντας δάκρυα
πάνω σε ψεύτικες κτήσεις
ίσκιων που πλάνεψαν
την αράγιστη ως τότε μοναξιά
λίθινου χρόνου
προσπαθώντας με δυσκολία
να ερμηνεύσεις τ’ απολιθώματα
των ελάχιστων αγγιγμάτων
στα μάτια σου.

Δεν έφταιξαν τα είδωλα
που πίστεψαν
πως κατοικούν μέσα στην πέτρα
αφού δεν βρέθηκε σμίλη να σμιλέψει
το αδιάψευστο της α-κινησίας.