Πάλι ιερές θλίψεις δοκιμάζονται σε πτώσεις
κι εσύ ως άλλος Ίκαρος με λιωμένα φτερά
φοβάσαι μη πέσεις στο αρχιπέλαγος της ανυπαρξίας.
Κανείς δεν θα δώσει το όνομά σου
στο πέλαγο των στεναγμών
στων δακρύων τους κλειστούς κόλπους
στα άλικα χρώματα αναίμακτου ουρανού.
Πάλι ο πόθος θα βυθιστεί
στα φτερά των γλάρων
που ταξιδεύουν την αθωότητα
στα νέφη άλλου ορίζοντα
αγαπημένου - μακρινού άγνωστου
ψάχνοντας τον κατάλληλο άνεμο
για ν’ αρμενίσει η σκέψη
διασχίζοντας πορθμούς απόγνωσης.
Τον πόνο θα κρύψεις στο κερί
που φτερά κόλλησε
για να μετρηθείς με το όνειρο
φωτίζοντας της θάλασσας τη φωνή
με τα μάτια,
δοκιμάζοντας ιερές πτήσεις
προς τα αθόρυβα άστρα
λίγο πριν δύσεις
σε θρυμματισμένα απογεύματα
κι αιμοσταλλάζοντα δειλινά.
