Αν θα 'ρθεις
φιλί άδοτο θα σου δώσω
κι αν μου πεις φύγε
τον δρόμο του ξενιτεμού θα πάρω
χιονισμένο μου όνειρο,
θα κρύψω το δάκρυ
στον ποταμό της κραυγής σου,
κι όπως θα 'ρχεται η άνοιξη
κρύσταλλα θα βλέπεις
να σπάνε στις όχθες του,
μη τα μαζέψεις
μα κι αν στα χέρια τα πιάσεις,
καυτά είναι ακόμα
των ματιών μου τα δάκρυα...
Αλλά αν θα 'ρθεις
φορεμένη συγνώμη μη ντυθείς
σκουριασμένο μου όνειρο,
φοράει τα καλά της η άνοιξη...
