Κι αν δεν υπήρξα,
πως έφτασα ως εδώ με εφτά σώματα
να αναπολώ εφτά ζωές
χτίζοντας μέρα τη μέρα το όνειρο
με κομματιασμένους ήλιους
σαν έγερναν λυπημένοι πάνω σε σύννεφα φωτιάς
με γραμμένα συνθήματα
με άγρια προσχήματα,
μετέδιδαν κακουργήματα από μακρινό παρελθόν
που σκοπό είχαν να αφυπνίσουν
να ξυπνήσουν μνήμες παλιές,
τότε που ο κόσμος προσπερνούσε αδιάφορα
διασχίζοντας αμήχανα, με συνενοχή ψέματα αμείλικτα
σε καιρούς αλαζονικούς.
Κι αν δεν υπήρξα
πως υπάρχω σήμερα στο ξέσπασμα μιας ζωής αλλιώτικης
από αυτής που ως τώρα έχω μάθει
κι ότι έμαθα γιατί δεν είναι αρκετό
και δημιουργεί απάθεια στο πλήθος,
χωρίς σταυροφόρους να φλέγονται από τον άνεμο
από την σοφία της αλλαγής
για να στείλουν αγγέλους σε πόθους αμαστίγωτους
από εκείνους που λεηλάτησαν την ιστορική μνήμη
για λυτρωμούς αιώνιους
στις συγκρούσεις του σκότους,
να ζωγραφίσουν ξανά ήλιους
χωρίς την σιωπή να πληγώνει
για την επανάσταση που έρχεται... φθάνει.....
