Κατεβαίνουν πεινασμένοι δράκοι
σε σταθμευμένα ανθρώπων όνειρα
τώρα που άδειασαν από αιμοσταγείς ορέξεις
ανταλλάσσουν την δύναμή τους
για ένα λευκό όνειρο
αγνοώντας τον κίνδυνο της μετάλλαξης
αθάνατης αιωνιότητας σε θνητής
σ' αστερισμούς που σβήνουν
το παράξενο
το διαφορετικό
κομπιάζουν σε στεναγμούς,
για πρώτη φορά ξεκλειδώνουν δάκρυα
πίνοντας γουλιά-γουλιά την αδοκίμαστη αλμύρα
δανεικής θάλασσας.
Άραγε θα μάθουν ποτέ
να ονειρεύονται τη δική τους αλήθεια;
