Τόσα χρόνια ταξίδια σε αφιλόξενα νερά
κι ούτε ένα νησί
για να φυτευτούν Υάκινθοι
που γητεύουν πληγές ποντισμένες
εξαργυρώνοντας το τίμημα μιας αφέλειας
που πίστεψε στην ιεράρχηση μύθων,
τώρα εξασκούνται
στην υπομονή
στην κατάφαση του ταξιδιού
με ιστορικούς Υπερσυντέλικους χρόνους.
Ο ουρανός θα συνεχίζει να λάμπει
στα ΟΧΙ-τα Μη-τα ΔΕΝ
ρίχνοντας όλες τις σκιές στα ΝΑΙ
που ανηφορίζουν στη νύχτα γυμνά
με κατακλυσμιαίες αρνήσεις.
Θα φτάσουν ποτέ
τους καλπασμούς των κυμάτων
που αγγίζουν διάφανα νερά
σε αγνοημένες στεριές,
για να φυτέψουν το άσπρο του Υάκινθου
στον παράδεισο της μνήμης
στην υπερβολή του θανάτου
σκορπίζοντας άνθη.
