ΕΜΥ ΤΖΩΑΝΝΟΥ
Κάποιες φορές, γλίστρησα σ' Αναστημένους βυθούς
μετρώντας τα κύματα,
διασχίζοντας
αχαλίνωτες,
καλοκαιρινές,
φεγγαρόφωτες νύχτες,
βυθιζόμενη στα μονοπάτια του Έρωτα,
γράφοντας για τις μυστικές διόδους
από τους μαγευτικούς στοχασμούς και τα Όνειρα
που ... έμειναν Ατελείωτα .
Βρίσκω τις αφορμές,
τους τρόπους,
τις αιτίες,
για να αποτυπώνω στο λευκό χαρτί
τα Ονειροπόλα Χαμόγελά μου.
ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ
Θυμάσαι;
Τότε ήτανε που αναστήθηκα στον βυθό
υψιπετώντας στα κύματα του φιλιού
διασχίζοντας του κορμιού σου τις άκρες
με φεγγαρολουσμένες νύχτες
που μ’ έφερναν ξανά στα σκαλιά της αγάπης.
Μέσα από μυστικά χάδια
και όνειρα μαγεμένα που για λίγο ταξίδεψαν
της ζωής την ανάσα
αφημένη στο λευκό της φυγής
με ανατολές που σταμάτησαν να ανατέλλουν
της ζωής το ξημέρωμα
σ’ αδειανά χέρια από δοσμένους όρκους
εξαργυρώθηκαν ρωγμές που στο χώμα πλάγιασαν
αναπνοές και βλέμματα
ριγμένα σε χαρτιά μιλημένα
σε ψαγμένους χάρτες σιωπής.
