Κάτω από χιονισμένα χώματα
θα θαφτεί η θλίψη του αγριμιού
με την σκιά του αγίου
που προστάτεψε στιγμές ερημιάς
ανάβοντας φωτιά στο σώμα
ενταγμένο σε φθαρτό περίβλημα,
με την ευθραυστικότητα της σκέψης
μετέωρης εκεί ανάμεσα στον άνεμο και την βροχή,
με πένθιμα εμβατήρια θα βαδίσει
στη λυτρωτική αθώωση της ψυχής
με απλάνιστους συνειρμούς.
Κι όσο πατήθηκαν τούτα τα χιονισμένα χώματα
τόσο άκουγαν την σιωπή
τη φερμένη από τόπους μακρινούς
υλοποιώντας το προσδόκιμο όνειρο
σε καιρούς εκρήξεων δοκιμασμένης απονιάς
που δέχθηκε στα περάσματα των αγγέλων
στους μιλημένους γκρεμούς της φθοράς.
Ο άνεμος θα παρασύρει το χιόνι
την άνοιξη που θ’ αναστηθούν λουλούδια
σκυμμένα πάνω από την πέτρα της αγάπης.
