Νοέμβρη μήνα χωρίς χρώμα ζωγράφισες
σκιά που ξεθώριασε,
με την μελαγχολία να δακρύζει
περίγραμμα άλαλης φυγής στο δοξάρι της μοίρας,
ακολουθώντας το κοράκι που μακριά πέταξε
στο σκοτεινό του εφιάλτη καταραμένο ταξίδι.
Πως να σωθείς
από τους ναυαγισμούς ανεξύπνητου ύπνου
που τα φτερά σου σιγά-σιγά βρέχει
για να πετάξεις πίσω στα βουνά
να κρατηθείς στο άπιαστο τ' ανέμου,
με πόνους ανένταχτους σε περιπολίες λυγμών
εσύ που μίλαγες με των ματιών την αφή
τώρα ζητάς να προσπεράσεις καταιγίδες
που μια στιγμή ανυπεράσπιστος έσπειρες.
Νοέμβρη μήνα ταριχεύεις αναμονές
περνάς λέξεις σε κρυπτογραφημένα μηνύματα
με πρόσωπο σκαμμένο, σχεδόν ματωμένο
από κυκλώπεια χέρια που σ' άρπαξαν
μυρίζεις θάνατο σε σκουριασμένες άγκυρες
στα αραξοβόλια της θλίψης
με γεύση τρικυμίας στα χείλη
με το πεπρωμένο να σαρκάζει πάνω τους
ικετεύοντας να συλλαβίσεις ξανά
στην γλώσσα του γυρισμού σου.
