Ουρλιάζουν οι θύελλες
κι οι καταιγίδες στήνουν χορό
στα χρόνια που πάνε κι έρχονται,
καρφιά ματωμένα στην πλάτη της ζωής
που φεύγει...
Μετατοπίζουν την ευθύνη
με τα διλήμματα να παίρνουν φωτιά
ακολουθώντας το μακρύ ταξίδι της ξενιτιάς
αντέχοντας ν' ακολουθήσουν το όνειρο
με βήματα ίσια
παρακάμπτοντας τους τετραγωνισμούς κύκλων
που έκλεισαν...
Θανατώνουν φλόγες σε στάχτες σβηστές
αγάπες που ξεψύχησαν με διανυκτερεύοντες πόνους
με τους στοχασμούς ν' ανοίγουν τα κλειδιά της ψυχής
στους πολέμους του νου,
φαρμακωμένες από το ψέμα που τις έπνιξαν
νικήτριες και νικημένες παραδίνονται στη φυγή
στη δραματική έξοδο από το όραμα
που θέριεψε συναισθήματα
αφήνονται σ' άλλη πλάνη...
Περιπλανώμενες
κοιμούνται με προσκεφάλι τον άνεμο...
