Μέσα από ανταύγειες λαχταρώ γυρισμούς
κι αποκαθηλώσεις πόνου,
που σε μια στιγμή έσπειρες
στους ανασχηματισμούς του πόθου σου για το ταξίδι
πετρώνοντας την επικοινωνία
στο άβατο του μυαλού σου,
στις εξαντλημένες αναφορές ενός τέλους
που απροσδόκητα ήρθε.
Έμειναν αναλφάβητες οι διαστάσεις των αποφάσεων
ευέλικτων χειρισμών αυτοκαταργώντας την μνήμη
ή μήπως επιζητώντας να μετριασθεί η θλίψη
στις οροσειρές της νύχτας
τότε που συναισθήματα πάγωναν
στις εκδοχές του φόβου
στους αποκλεισμούς της αγάπης
στους αποδημητισμούς των βλεμμάτων.
Τώρα μετρώνται οι απώλειες μιας καθημερινότητας
που κράταγε σιωπές συναντήσεων
μπρος στην αμηχανία έναστρου διαλόγου
σε ανακυκλώσεις ενοχικών δισταγμών
σε αντανακλάσεις επιθυμιών
που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ
στις ραγισματιές του χρόνου.
