Κι όπως η πανσέληνος απόψε θα βγαίνει
θα κρατήσω λίγο από το φως της
για κείνο το λίγο που έδωσες
κι ύστερα το απέρριψες
πνίγοντας τις αισθήσεις
σε έρημες θάλασσες ξενιτιάς
πετώντας στα κύματα όλες τις λέξεις
μεθυσμένων τραγουδιών.
Δεν βοήθησαν οι χρησμοί των ανέμων,
οι διηγήσεις τους δεν κατάφεραν
να ανατρέψουν μηχανισμούς μνήμης,
μόνος μπρος στον καθρέφτη
ιερουργείς της λησμονιάς ταξίδι
μαζεύοντας ένα-ένα φωτεινά πετράδια
στην προσπάθεια να αναστηλωθεί το φεγγάρι
με βαθείς αναστεναγμούς,
αποκηρύσσοντας φανατικά τις αναμνήσεις.
Αυτοεκθρόνιστος λίγο πριν το τέλος
μοιράζεις ελπίδα στη θλίψη...
