Κι αν σεντόνι δεν βρω
τον ουρανό να τυλίξω
ένα-ένα θα πελεκίσω τ' αστέρια
για να τα βρεις,
ν' ακολουθήσεις τις αστερόπετρες
για ν' ανταμώσουμε εκεί
στη μεγάλη σιωπή της μεγάλης λύπης
όταν όλα τα φεγγάρια θα σβήσουν
στις αλλιώτικες νύχτες
στα συντρίμμια των πτώσεων
με τους κρύους θανάτους.
Νυχτερινοί Θεοί θα υποδέχονται
με ιάμματα και βότανα
να θεραπεύσουν τις πληγές
να αποσιωπήσουν τους πόνους
στις αποψιλώσεις των συναισθημάτων
που διψούν απεραντοσύνη
πριν γίνουν σύννεφο.
Μάταια θα αδημονούν οι Λαιστρυγόνες
να περάσουν οι ερωτευμένοι δισταγμοί
στο αναπάντεχο
αν τελικά επιζήσουν
από τον κατακλυσμό... των δακρύων.
