Κι όμως μπόρεσαν να σταματήσουν τον χρόνο
πάνω στο νυχτολούλουδο της αυλής σου
μη μπορώντας το άρωμα να συλλέξουν
να το αποστάξουν σε μπουκαλάκια
για να θυμίζουν εσένα
τότε που οι στάλες στα φύλλα
σκούριασαν το κλειδί
να μην περνούν το κατώφλι σου οι μύθοι.
Κάθε φορά που ο άνεμος θα στέλνει μυρωδιές
εκείνοι θ' αντιστέκονται, θα πολεμούν
ιδέες κι όνειρα να βγουν αληθινά
στις οξειδώσεις του χρόνου
κατακερματίζοντας ανεξερεύνητες παραιτήσεις
για να σώσουν ασήκωτες μνήμες
κι ανιστόρητες αναμνήσεις αλύτρωτης ζήσης
σε αδειανά χέρια
σχεδιάζοντας επιστροφές
αναγνωρίζοντας χτύπους οικείους
που ακόμα δεν εξαντλήθηκαν στις πολλές αφηγηματικές,
εντοιχίστηκαν στα περιθώρια σελίδων λευκών
σε αύρες αρχαίων ανέμων που ως σήμερα επιζούν
μεταφέροντας στα φτερά τους
μύθους γεννημένους από τότε
ρευστοποιημένες εικόνες στα πατήματα του νου
που διαρκώς συνθέτει, ανασυνθέτει
αντανακλάσεις γεμάτες φως
και λέξεις, λέξεις πολλές, διάφανες
σε αμετάβλητα τοπία
διεκδικώντας ταξίδια στη μυθολογία
αποκαλύπτοντας την ιστορική πραγματεία τους.
