Μακριά ταξιδεύεις
μ' αποσκευές γεμάτες θύμησες
δεν μιλάς
μόνο μετράς τα δευτερόλεπτα που μένουν
πριν την οριστική επιβίβαση
στων ονείρων το τρένο
για την νέα Ιθάκη
στην οδύσσεια της ψυχής σου.
Τα ενδεχόμενα πίσω αφήνεις
που δεν πάλεψες
δεν χόρτασες φιλί σ' αφίλητο στόμα
ούτε χάδι σε θυμωμένο σώμα
μόνον πνιγμούς σε ύπνο βαθύ
την ώρα που το νερό απαλά άγγιζες
και συλλαβές έγραφες
κρύβεσαι τώρα στης φυγής σου τη δίψα
στο ενδιάμεσο της μνήμης.
Πανωφόρι σου οι λέξεις που έγραψα
και στα μάτια φορεμένος θάνατος
που τον διαιρείς με ανάσες
προσθέτοντας ρυθμούς και κλίμακες αποστάσεων
υπονομεύοντας των ποιημάτων μου την φθορά
στου καιρού τις προθέσεις.
