"Ομολογίες που δειλιάζουν να ουρλιάξουν" (Άγγελος Πετρουλάκης)
Ανέσπερες ώρες
προσπερνούν φαντάσματα
δεν μιλούν
μιλούν οι πλανήτες για μας
στέλνοντας δορυφόρους
να περιστραφούν
στη γεωγραφία των αισθήσεων
σε βράδια ά-ζεστα
γελώντας την οδύνη του α-μίσους
σε άδεια χείλη
στις φεγγαρόπετρες που πετροβολούν
τον αναστεναγμό
ψηλαφώντας μάτια δακρυσμένα
με αφή ά-ψυχη
στα θραύσματα των δακρύων
που άπλωναν τον λυγμό
στα σεντόνια της λύπης
διαφεντεύοντας την ασέλγεια
μυστικών προκλήσεων.
Έμειναν οι κινήσεις
αυτόχειρες
ενσώματες
στα παρακλάδια των κρεμασμένων ονείρων
μεγαλώνοντας το βάραθρο
ουτοπικών συναντήσεων
δένοντας με σχοινί αθανασία θνητή
διαλέγοντας θάνατο.
