Αρχίζουν να μικραίνουν οι νύχτες
φυλακίζονται σε γυαλί άρνησης
σε πόνο που γίνεται μακρινός
στα επιθανάτια όνειρα των συνδυασμών
με χρησμούς αφόρετους
στη γύμνια αφαιρετικών διαδρομών.
Τι κι αν δέθηκαν με σχοινί, έσπασαν
σε σπασμένα μάτια
από φόβο
από δίψα στο απέλπιδο
ανεξήγητων εξαρτήσεων στα σκοτάδια
που ξέχναγαν να ξημερωθούν
στις ψυχώσεις
λεηλατημένων συναισθημάτων
σπαταλώντας τα στην αδιαφορία των μικρών
αρνούμενες τη δέσμευση
κατοχυρωμένων εντυπώσεων
στους τάφους που ερείπια ενταφιάσθηκαν
μη μπορώντας
ν' απαντήσουν
να διορθώσουν λάθη
σε μέρες γεμάτες φως
αντανακλώντας περιπλανώμενη σκιά
σε ραγισμένες συνθέσεις.
