Σκέφτηκα να απομυθοποιήσω την απουσία
να καταργήσω τις αποστάσεις
στους παραμεθόριους σταθμούς
των αναπάντητων συναντήσεων
ξέροντας καλά
πως ο πόνος θα βρει τρόπους να επανέλθει
δριμύτερος
ισχυρότερος
βασανιστικότερος
ρίχνοντας κι άλλο αλάτι στην πληγή
με αποφόρια λέξεων
ποιητών που δανείστηκες
για να ισχυρισθείς
πως τάχα αγαπάς
το αβίωτο μιας ανάμνησης μελλοντικής
ζωγραφισμένης στα όστρακα των απολιθωμάτων της μνήμης.
Τώρα έμαθα πως θα πρέπει να ανασκευάσω
όλες τις σιωπές
που απομονώθηκαν με κτητικά, ρήματα,ουσιαστικά και ουδέτερα
στη γεωγραφία μηδενικών συναντήσεων
απομνηνεύοντας όλους τους κλεισμένους χρόνους
στη γραμματική και το συντακτικό των αισθήσεων
που άφατο πεπρωμένο
απέρριψε με τρόπο δραματικό
καίγοντας σελίδες
που ήταν ριγμένα
ανυποψίαστα ραγισμένα βλέμματα
μη αντέχοντας να δουν...το τέλος (?)
