Είναι που κουβαλώ λέξεις αδέσποτες
σε ποιες γραμμές να τις στρώσω
για να τις βρεις
να τις διαβάσεις
που φυσάνε το πολύ του πόνου
μιας φυγής αγέννητης
του ανεπίσημου χωρισμού
στα τετράδια της φωτιάς
καταγράφοντας την απουσία
σ' όλες τις κλήσεις.
Λάθος δρόμοι, λάθος ίχνη
ακολουθώ φαντάσματα μέσα σε στίχους
μα δεν φτάνω ηλιαχτίδες
στους κύκλους του ήλιου
κρύβονται σε πικρά χαμόγελα
σε πληγωμένα σώματα
σε κανόνες και σταθμούς
που πρέπει τα "θέλω" ν' αλλάξουν.
Σταυρωμένες ώρες πάνω σε μάρμαρα
διασκεδάζουν το ασύνορο του χρόνου
μέσα στα όνειρα που γεννήθηκαν
αόρατα χέρια τ' ακούμπησαν
κι απόρρητες λέξεις τα έγραψαν
πάνω στο δέρμα, στα μαλλιά, στα βλέμματα
στοιχειώνοντας συνειδήσεις
με αστραπές κάθετες
που χώρεσαν μόλις
στου πουκαμίσου σου την άδεια τσέπη
για να λαμπυρίζει κάθε φορά
που θα την ψάχνεις
το σκοτεινό της καρδιάς σου.
