Η κραυγή του Μουνκ
ενώνεται με την δική μου κραυγή
εκεί που οι στίχοι δεν αγρυπνούν
ανακυκλώνουν το παρελθόν
σημαδεύοντας τη ζωή
μ' αστραπές
με σταγμένες στάλες ονείρου
σε περιπολίες σιωπής
στο κρυφτό
με τα πάθη και τα λάθη
που διέγραψαν πορείες
πάνω στο φυλακισμένο σώμα
με κάγκελα τα δάχτυλα
που αγκιλώθηκαν γράφοντας τον ύμνο
μιας σιωπηλής ραψωδίας στο χρόνο...
