Α-τιμωρησία

Λευκές σημαίες ανακωχής
σε λευκές νύχτες
σε λευκά οδοστρώματα
με το αίμα νωπό ακόμα
στα χαρακώματα της ήττας
στα οδοφράγματα της μνήμης
περιφρουρούν τη λησμονιά
με συρματοπλέγματα ανάμνησης
στις πληγές που δεν λένε να κλείσουν.

Σκληρά, θυμωμένα, πληγωμένα
αποστάγματα του ελέους
προσπαθούν να χορέψουν τον χορό
απολιθωμένων ονείρων
σε σεντόνια λευκά
με χάδια λευκά
να στάξουν ροδὀνερα
για να επουλωθούν οι πληγές
που άφησες πολεμώντας
εσένα...εμένα

Περίμενες η νύχτα να φέρει βροχή
να φέρει την κάθαρση
ξεπλένοντας την ασχήμια της μέρας
τότε που ηττημένος
παρέδινες την εξουσία σε δειλινά αέρινα
με χρώματα να φεγγοβολούν
το πορτοκαλί της αναμονής.

Ξέχασες πως δεν τιμωρώ
τιμωρούμαι
για πληγές που έχω ξεπλύνει
για κουρέλια που τάκανα νήμα
πλέκοντας λέξεις δικές σου
κι αν ήταν "άδικο το μάτωμα" όπως λες
θα κριθώ λίγο πριν τον οριστικό καθαρμό
στα πεδία
των ανιστόρητων συμβιβασμών
κι από νύχτα γίνω μέρα
με γελαστούς ήλιους
στα μάτια μου..