Είσαι εδώ, δίχως σώμα
μόνον ανάσα καυτή περνά κι αγγίζει σημάδια
αφημένα στου χρόνου τη σκόνη
σε κανάλια στήνει σκιές
που ναυαγούν σε δέσμες φωτός
κονταροχτυπιούνται κένταυροι στο τέλος μιας ανάμνησης
που έμεινε πίσω
ξεφτίζοντας σαν φτερό τις θύμησες
και την συνήθεια αλλοτινών καιρών
που άντεχαν ν' αγαπούν δυνατά.
Είσαι εδώ, δίχως σώμα
αίνιγμα που λύση ζητά
γιατί δεν λύθηκε ο γρίφος
όταν τυφλά αγγίγματα έστελνες
ξεδιπλώνοντας βλέφαρα και χείλη φωτιάς
για να με πείσεις πως μ' αγαπάς
στέλνοντας με τον αγέρι φιλιά
και μελωδίες αγγέλων
από ταβάνι ανοιχτό
πέρασμα ανέμου ανάμεσα στα δάχτυλα
και στην πλάτη καιγόταν
γερμένο σύννεφο
στα χαλάσματα του ονείρου
εσύ αμνήστευες χαιρετισμούς ψυχής.
