Άδεια σεντόνια


Τη νύχτα συνθηκολογείς με την απουσία
παγωμένη στέκεται απέναντι
σε νύχτα λευκή
σε διάφανη προσμονή
συνομιλεί με τ' αστέρια
απατηλά ξεγλιστρά σε ξένη γη
φωτιά που γίνεται στάχτη
σκορπά η φωνή
και μνήμες σκαλίζει.

Κρέμομαι στα μάτια
στα χείλη
σε κείνα που γράφεις
μήπως με συναντήσω
στα λόγια σου
φλόγα αδύναμη που σιγοκαίει
οξυγόνο ψάχνει να βρει
για να φουντώσει
χάνεται ακροβατώντας στο κενό.

Σε υγρά φώτα ψάχνω μυστικά
και μια συγνώμη
για όλο τον πόνο που ένιωσα
όταν ακόνιζες το σπαθί
την καρδιά να χτυπήσεις
αίμα χύθηκε
λίμνη στο πάτωμα
και στίγματα ξεραμένα
στα άδεια σεντόνια σου.