Ανοιγμένα φτερά φόραγες
για να κρύψεις τον ίσκιο
ξένο σώμα θαρρείς
ακουμπισμένο στο χώμα
φορτωμένο
με αν
ίσως
μπορεί
αλλόκοτα ξεσπά στις διαφάνειες
π' αντανακλούν ηλιοκαμένα κορμιά.
Είναι η ζωή
που φωνάζει την αγωνία
τον χρόνο που στοίχισε
το μοίρασμα που στοίχειωσε
ψάχνοντας στη σκόνη για θαύματα
με τα υλικά της καρδιάς πεταμένα.
Έμεινε η φωνή να συγκλονίζει
με το τραγούδι
από ρημαγμένο σώμα
ριγμένο
ναυαγισμένο
στο νησί τ' ανέμου
κι ούτε μια προοπτική
για κείνο το αν
το ίσως
το μπορεί...
