Τρίζουν τα όνειραραγίζουν από την ανάσα
από θρυμματισμένους σπασμούς
σε άδεια κάμαρη
λίγο πριν ξημερώσει.
Το σεντόνι πανί
σε νεφελωμένους ωκεανούς
αρμενίζει
σπάζοντας μύθους
λεκιάζοντας θάνατο
σε αγέννητα χαμόγελα
σε ταριχευμένο έρωτα
στη δύση πρωινού ξυπνήματος
με σβησμένα φώτα
χαρακιές σε ταξιδεμένο κορμί
σ' άλλους κύκλους
τρεκλίζοντας στην αφή
στο δέρμα
στον ήχο
στα προσχήματα
στην υπόσχεση που η νύχτα έδωσε
αναστατώνει
την φθαρμένη ουτοπία
στης αγρύπνιας την προσμονή.
Αφηγηματική των ορίων
που δεν οριοθετούν
σηματοδοτούν την κατάκτηση
ανακτώντας τον σταυρό
μιας πληγής που εξακολουθεί να αιμορραγεί
στο όνειρο του Άδη
τραβηγμένη σκανδάλη
με στόχο τη ζωή
στην ανισορροπία της νύχτας.
