Φορεμένες λέξεις

Φοράω τις λέξεις σου
ρούχο που ντύνει την ψυχή, τον νου
σμίγουν με την σκέψη μου
μ' όλα αυτά που κουβαλάω
χάνονται στην ανατολή
αλλά και στην δύση
όλων εκείνων που πέρασαν
στίγματα που κατοίκησαν
ανάμεσα σε σύμφωνα και φωνήεντα
σε τελείες και κόμματα
σε θαυμαστικά κι άλλα τόσα ερωτηματικά
που για σένα μίλαγαν.

Με βλέμμα παράξενο, σκοτεινό
πρώτος έκρυβες
πρώτος έφευγες
πληρώνοντας η καρδιά
φόβους κι ανασφάλειες
που ξεμάκραιναν σε τοπία ανεξερεύνητα
κυνηγώντας πόθους μελλοντικών συγκινήσεων
μελλοντικών αναμνήσεων που έπρεπε να κατακτηθούν
από τα μεγάλα που ακύρωναν τα μικρά
στα απάτητα μονοπάτια που έπρεπε να περπατηθούν
παίζοντας κρυφτό με μουσικές και λόγια
φεύγαμε από το αληθινό
από το λίγο που ήτανε πολύ
συγκρίνοντας αντοχές
ως το τέρμα
που έπρεπε με πόνο να διανυθεί
δίχως να μπορεί
να εκτοπίσει το συναίσθημα
που ακόμα φορεμένο είναι
ντυμένο με λέξεις.