Ευτυχία που περνά
προσπερνά
κανείς δεν βλέπει
κανείς δεν αγγίζει
αυτή εκεί σιωπηλή
παραίσθηση που γεννά την αίσθηση
ακούγοντας νότες
μια χειμωνιάτικη νύχτα
που αργοπεθαίνουν οι λέξεις.
Έμειναν οι μουσικές
να πυροδοτούν αχαλίνωτα
την ψευδαίσθηση του ονείρου
λες και ζωντάνευαν του φεγγαριού οι κορδέλες
άνεμος που κατοικούσε στα δέντρα
τρύπαγε φωτοσκιάσεις καπνού
μετατοπίζοντας το βάρος
στις δαντέλες της μουσικής
ανάλγητα
έδιναν κόκκινο κρασί ,
ύψωναν κρυστάλλινα ποτήρια
σε κείνες που έφευγαν απηχώντας
το διάστημα μιας κλίμακας κλειστής
στις οκτάβες της ευαίσθητης ανυπαρξίας
μελλοντικών συναντήσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου