Στάχτη στον άνεμο (Σοφία Στρέζου-Αναστασία Τσόχα)

Α.Τ. Ό,τι μας πόνεσε

"στάχτη στον άνεμο" ...

Σ.Σ. Έμεινα να κρατώ τις στάχτες

στις μαυρισμένες μου χούφτες

δεν ήθελα να τις πάρει ο άνεμος

φοβόμουν

πως μαζί μ' αυτές

θα χανόσουν κι εσύ

ζωή μου...

Α.Τ. Άφησα τις στάχτες

να τις πάρει ο άνεμος

εκεί που η νύχτα εξατμίζεται

στ' αστέρια

Μη σκοτεινιάσουν

πριν γεννηθούν τα χρώματα της αυγής

μέσα τους

βαφτισμένο

να σε δω

ανέγγιχτη στιγμή μου ...

Σ.Σ. Ανέγγιχτα σε προσπέρασα

βαφτίζοντας στιγμές

στο χρώμα τ' ουρανού

την ώρα που το δείλι ξεψυχούσε

πέφτοντας σε βαθιά θάλασσα

πορτοκαλί χρυσό

το πήρα

τόκανα ανάμνηση

ύστερα τόγραψα

στο τέλος το ζωγράφισα

με πινέλα

τα ίδια μου τα δάχτυλα

εκείνα που κάηκαν

κρατώντας τη στάχτη

που άφησα για λίγο

να την πάρει ο άνεμος...

Α.Τ. Ανάμνηση σε ονόμασα

Κουκκίδα στον χάρτη

του άπειρου χρόνου

Μόνο

τα δάχτυλα που σφίχτηκαν

ιχνογραφώντας στις παλάμες

τις φρέσκες πληγές

της ψυχής

μαρτυρούσαν

πως

πάντα θα ανιχνεύω το άπειρό σου

Με τη φωτιά να καίει

τις εύθραυστες βεβαιότητες

της λήθης

κι οι στάχτες

να μετατοπίζουν στο απροσδόκητο

την ελπίδα ...

Σ.Σ. Ελπίδα κρυφή σε ονόμαζα

σε στενό ερωτικό πέρασμα

με θλιβερό και πένθιμο βηματισμό

προσπέρναγα

την μυστική κουκκίδα

που ζωγράφιζα ως ταίρι

στη γεωγραφία μιας οφειλής ανεξόφλητης

στη δίοδο

που άνοιξα για να περάσεις

φέρνοντας φως

κι εγώ σκιά, στερνή σκιά

στο βυθό των δικών σου στεναγμών

πάλι απόψε η εκπνοή σου

σταγόνα σε ήλιο ανατέλλοντα

θα με βρει ακουμπισμένη εκεί

στο ρίγος των ματιών σου...

Α.Τ. Πύρινη σφραγίδα το βλέμμα σου

στης νύχτας το δρασκέλισμα ...

Σκιά γίνομαι ...

λαθραία ανάσα

στην ανάγκη του γρίφου σου

Φωτεινό μετέωρο η αγάπη

χάρτης να αποκρυπτογραφήσω

το αίνιγμά σου ...

Αυτή ...

και κάθε νύχτα ...

Αφήνομαι σπίθα που σιγοκαίει

στη κόχη των δικών σου παλμών ...

Σ.Σ.Το ξέρω πως κάθε νύχτα λαθροβατείς

με δρασκελισμούς βαθείς σε λέξεις

σκιά που το πρωί

ανακαλύπτω τα ίχνη

στο μελάνι των παπουτσιών

αφουγκράζεσαι ανάσες και γρίφους

τα "πως" και τα "γιατί"

που στοιχειώνουν τις νύχτες σου

ζητάς να αποκρυπτογραφήσεις το αίνιγμα

που στοιχειώνει τις μέρες μου.

Μη ζητάς να το λύσεις

ένα με τη φωτιά έγινε

σε λίγο θα σβήσει

κι απόψε πάλι στις χούφτες

θα βάλω την στάχτη

για να την βρεις Εσύ το πρωί

να την σκορπίσεις στον άνεμο...

Α.Τ. Σμιλεμένα αποτυπώματα

σε στίχους σιωπής

στης νύχτας την άμπωτη

που ξεγυμνώνει προσδοκίες ...