Ιστό-ς

Ξέρω πως είναι να εγκλωβιστείς
να παγιδευτείς
στον ιστό που μόνος σου έφτιαξες
κρυμμένος πίσω από μουσικές και τραγούδια
για να βρεις την έξοδο
από το παιχνίδι των σκιών
που σε κυνηγούν
νύχτα μέρα.

Δεν μπορείς,
ανορθόγραφα περιπολείς
γράφεις με μαύρο μελάνι
εκείνο το Άλφα
της μεγἀλης Α-πουσίας
εσύ που χρόνια γύρευες
να χορέψεις εκείνο το Πι
της μεγάλης Π-αρουσίας
έγινε ανερμάτιστο έλα
χωρίς Τ-έλος
στο Έ-λος που τώρα βουλιάζεις
τυλιγμένος
σε ομίχλη και σιωπή
ανεμπόδιστου ταξιδιού
στις συνταγμένες μιας ομηρίας
που ηθελημένα σε παρέσυρε
σε ανυπότακτους κύκλους.

Ξέρω θα χαθείς
στη γύμνια
μιας ανελέητης καθημερινότητας
χωρίς μια λέξη
χωρίς μια χειρονομία
από κείνες που φυγαδεύουν
τα όνειρα
σε μακρινούς προορισμούς
υποβασταζόμενος
απ' ότι άκουσες
απ' ότι διάβασες
κι απ ' ότι εγώ τις νύχτες
κρυφά σου τραγούδαγα...