Μικροί αποχαιρετισμοί,κάποιες φορές δεν τους κατανοείς
τους αισθάνεσαι καθώς συμβαίνουν
βαθιά μέσα σου
αποχαιρετισμός θα πει:
σ' αφήνω
να ονειρευτείς
να ζήσεις
να ταξιδέψεις
ν' αγαπήσεις
πάντα θα κουβαλάς στάλες συναισθημάτων
ακόμα κι όταν δεν θα υπάρχω,
στους κύκλους σου θα περιπολώ,
θα ζω με την ανάμνηση
όλων εκείνων που αισθάνθηκα
κι όλα εκείνα που με ανάσα ζεστή
ξεψυχώντας έγραφες
μην επιθυμείς,
μη ρωτήσεις
μη μάθεις ποτέ
πόσο πονάνε οι αποχαιρετισμοί
σε ξεβαμμένα χρώματα σιωπής
νομίζοντας πως δεν έχω τίποτα
εγώ που κράτησα τόσα πολλά
μακρινά μα τόσο κοντινά
έγιναν μυρωδιά σε ρούχο αφόρετο
που δεν ζητάει να φορεθεί
μη τύχει και σβήσει
το άρωμα του ονείρου
που μαζί σου έζησα...
1 σχόλιο:
Μικροί αποχαιρετισμοί!
Μικροί θάνατοι!
«στοιβάζονται» βαθιά στην καρδιά
«στριμώχνονται» στην άκρη του μυαλού
Αναζητώντας , στην πρώτη ευκαιρία , χώρο
Να βγουν στο φως
Να «ξύσουν» την πληγή
Να οδηγήσουν το δάκρυ στην άκρη των ματιών
Να ξυπνήσουν τ’ άρωμα του ονείρου.
Κι όσο οι ρυτίδες «χαράσσουν» πρόσωπο και κορμί
Τόσο οι στοιβαγμένοι μικροί αποχαιρετισμοί
Βρίσκουν χαραμάδες και ξανακουνάν μαντίλια.
Τόσο η μυρωδιά από κείνο το ρούχο τ’ αφόρετο
Ξυπνάει τ’ άρωμα του χαμένου ονείρου.
Κι όσο τα χρόνια βαραίνουν σκιές κι ασπρίζουν μαλλιά
Τόσο οι μικροί θάνατοι
Στοιχειώνουν τις μέρες και τις νύχτες.
Οι αποχαιρετισμοί πονάνε σαν θάνατοι
«νομίζοντας πως δεν έχω τίποτα
Εγώ κράτησα τόσα πολλά
Μακρινά μα τόσο κοντινά».
Με την από καρδιάς ευχή
Οι αποχαιρετισμοί σας να πιάσουν χώρο
Στην καρδιά και το μυαλό σας
Όσο ένα κουτόσπιρτο
Αγαπητή ποιήτρια!
Δημοσίευση σχολίου