Όλο φεύγω κι όλο γυρίζω

Όλο φεύγω κι όλο γυρίζω
στις αόρατες συναντήσεις
εκεί που η καρδιά
ανταμώνει την δική σου καρδιά
κρυμμένος πίσω από τον καθρέφτη
αντανακλάς τις αισθήσεις
σ' αξημέρωτα βράδια
σε αιθερικές συνεδρίες.

Μόνον εκεί μπορώ να σ' αγγίζω
να σου μιλώ
για τα διάφανα κρίνα
που άπλωσες χθες στο σεντόνι σου.

Χτυπημένοι από κατάρα βαριά
καρμικό χρέος
που θα πρέπει
με πόνο να ξοφλήσουμε
με αίμα πορφυρό
με ανάσες σφιχτές
στοιχειωμένοι θαρρείς
σε δωμάτια σκοτεινά.

Ακολουθώντας
μια λογική-παράλογη
μας κρατά κλειδωμένους
χωρίς να τολμάμε το πέταγμα.