Όλο φεύγω κι όλο γυρίζω

Όλο φεύγω κι όλο γυρίζω
στις αόρατες συναντήσεις
εκεί που η καρδιά
ανταμώνει την δική σου καρδιά
κρυμμένος πίσω από τον καθρέφτη
αντανακλάς τις αισθήσεις
σ' αξημέρωτα βράδια
σε αιθερικές συνεδρίες.

Μόνον εκεί μπορώ να σ' αγγίζω
να σου μιλώ
για τα διάφανα κρίνα
που άπλωσες χθες στο σεντόνι σου.

Χτυπημένοι από κατάρα βαριά
καρμικό χρέος
που θα πρέπει
με πόνο να ξοφλήσουμε
με αίμα πορφυρό
με ανάσες σφιχτές
στοιχειωμένοι θαρρείς
σε δωμάτια σκοτεινά.

Ακολουθώντας
μια λογική-παράλογη
μας κρατά κλειδωμένους
χωρίς να τολμάμε το πέταγμα.

3 σχόλια:

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Ακολουθώντας
μια λογική-παράλογη
μας κρατά κλειδωμένους
χωρίς να τολμάμε το πέταγμα.

οχιιιιιι..
να το τολμαμε το πεταγμα!!!
κηλημέρα Σοφία!

Ανέμη είπε...

"Ακολουθώντας
μια λογική-παράλογη
μας κρατά κλειδωμένους
χωρίς να τολμάμε το πέταγμα"..

Κι εγώ στους ίδιου στίχους κόλλησα..γιατί με προβληματίζει αυτό το πέταγμα..λένε πως είναι για καλό..και το δοκίμασα,μα καλό δεν βγήκε..κι όλο αλλάζω γνώμη..πρέπει να τολμάμε με τίμημα τον γκρεμό ή απλά να στέκουμε και να κοιτάμε απο μακρία??η αισιόδοξη εκδοχή θέλει το πρώτο..μόνο άμα διεκδικείς μπορείς να κερδίσεις..έτσι μου είπαν..έτσι άκουσα..ετσι λέω..

Καλημερούδια Σοφάκι :)

mauveair είπε...

αν γίνεις κι εσύ αέρινη, θα τολμάς, δε θα φοβάσαι πια τα πετάγματα...
καλημέρα:)