Αποκαθήλωση των συμβόλων

Αφήνεσαι σε σύμβολα
για να περιγράψεις
αυτά που έχεις να πεις.
Κρυπτογραφείς την ουσία των γεγονότων
που στιγμάτισαν μια πορεία ορμής
κι αυτή η πορεία ήταν δική σου.

Εσύ κι ο Νείλος,
Εσύ και το νερό που θυμάται.

Κι αν στον Λύκο έμεινε το κοτσάνι,
είσαι εσύ που μια άλλη μέρα,
θα ξαναβρείς τα κόκκινα της καρδιάς σου.

Τι γίνεται στην αποκαθήλωση των συμβόλων;
τι γίνεται όταν μια νεροποντή,
μια καταιγίδα φουσκώσει τον ποταμό
και τα σύμβολα καταργηθούν;

Ίσως τότε σε μιαν άλλη ζωή να σ' ανταμώσω,
με μια άλλη μορφή, μ' άλλο πρόσωπο.
Ίσως τότε να μ' αναγνωρίσεις
και να θυμηθείς την ορμή
και που ξέρεις ίσως και να μ' αγαπήσεις.
Από τώρα θα σου υποσχεθώ για κείνο τον καιρό,
για κείνους τους χρόνους,
θα ψάξω...
και θα σε βρω να κυλάς ακόμα ανισόρροπα,
από τον νότο προς τον βορά.
.
Όμως τα σύμβολα συνεχίζουν να οδοιπορούν
στην ατελεύτητη πορεία
του προσκυνήματος στο ροδοπωλείο.
Τα μάρμαρα γυμνά, γυμνές και οι λέξεις.
Άγγιγμα φωτιάς και πάγου που έγινε κάρβουνο.
Μαύρισε σε ατέλιωτες ώρες αναμονής.
Κουράστηκε φύλλο στο βοριά
να αναμοχλεύει παλιό χρέος.

Δεν ήταν κέρματα που έπεσαν,
απαγορευμένες ευχές
που δεν βρήκαν στέγη να κατοικήσουν.
Κι ας άναβες λαμπάδες
κι ας άφηνες τάματα σ' αρχαίους Θεούς.

Προσχεδιασμένη αποχώρηση
πάνω στο δικό της αίμα
στο δικό της χάρτη.
Όχι γιατί φοβόσουν
την αγάπη που κουβαλούσε
δεν μπορούσες ν' αντέξεις.

Έτσι εκείνη αποδέχθηκε σιωπηλά
τα μήλα και τα ρόδα της πίσω
και σ' άφησε ν'ακούς
μόνον το τικ τακ ..
της σιωπής σου.