Ξημέρωμα

Η ελπίδα να πνίγεται
σε πίκρα στυφή

ίσως αν είχα το κουράγιο
να ξαναρχίσω
μπορεί και να σε συναντούσα

τώρα μόνον κρυφά
και μόνον στο όνειρο
μπορώ να σε δω
σαν ταινία
που πρωταγωνιστές και κομπάρσοι εμείς
με τα συναισθήματα να μορφάζουν
να κατηφορίζουν στο πρόσωπο
στη γλώσσα του σώματος
διαβάζεται
σε ώρες περισυλλογής
με κλειστές πυξίδες
μετασχηματίζοντας τις αισθήσεις,
τις μορφές
σε νύχτες ξεκούρδιστες
κι ούτε μια επιστροφή
μόνον σιωπή που δραπετεύει
λίγο πριν ξημερώσει.