Κατάδυσι(ς)

Δεν φυλακίζεται η φαντασία
στους παράλληλους δρόμους
την ώρα που τα όνειρα φτερουγίζουν
και προσπερνούν απαλά
μέρες καλοκαιριού
αισθήσεις και λόγια και φωνές
γλιστρούν σε άδεια σεντόνια.

Βουτούσες σε βυθούς
για να μαζέψεις κοχύλια
χαρακώνοντας τη σιωπή
κι έκλεβες μια στάλα ουρανό
για να περιπολούν οι ήλιοι
να καίνε στήθη γυμνά
από αλμύρα και φως
άπληστα να ξεδιψούν
χείλη στεγνά
που η απουσία
αδρόσιστα είχε αφήσει.

Κι ύστερα μοναχά οι λέξεις
να ταξιδεύουν
καταμεσής στο πέλαγος των λυγμών
τότε που αγάπαγες ένα κορμί δίχως σώμα
ψηλαφίζοντας μετέωρα μια σκιά
συντρίβοντάς την με τ' αγγίγματα.

7 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Κι ύστερα μοναχά οι λέξεις
να ταξιδεύουν
καταμεσής στο πέλαγος των λυγμών


Αυτες οι λεξεις ειναι μαγικες...
Καλησπέρα Σοφία

Christos είπε...

ΑΝΤΙ - ΠΟΙΗΜΑ
Ειδαμε τους λοφους σε γαλαζια νερα κρεμασμενες λεξεις / ενα πουλι συλλεγει αποσπασματα αριθμων / και καρφωνει ερωτηματα στις γλωσσες μας [ artpoeticacouvelis ]

Yiannis είπε...

Δεν φυλακίζεται η φαντασία.Πράματικά έτσι είναι τα πράματα.Δυνατοι νευρώδεις στίχοι Σοφία.

AlexMil είπε...

Δυνατοί στίχοι Σοφία,
σε μεταφέρουν με τα πέπλα της φαντασίας εκεί που θέλεις, πράγματι μαγευτικά.

Για την ουσία δεν μιλώ γιατί θα πονέσω για άλλη μια φορά.

καλό βράδυ

Vaso Mprataki είπε...

Σοφία καιρό είχα να περάσω από το σπιτικό σου,βλέπεις το καλοκαίρι ...
μα δεν ξέχασα τον δρόμο...
και με χαρά μου το σπιτικό σου είδα βαμμένο στα χρώματα του φθινοπώρου...η αγαπημένη μου εποχή!
Δεν φυλακίζεται η φαντασία...
...την ώρα που τα όνειρα φτερουγίζουν...
Υπέροχοι στίχοι όπως εξάλλου και όλο το ποίημα φίλη μου!!
Διάβασα και πολλά άλλα ποιήματα σου που δεν είχα διαβάσει, λυπάμαι που δεν έχω τον χρόνο για να γράψω για όλα...
Υπέροχη η γραφή σου !
Καληνύχτα!
Και δημιουργικό φθινόπωρο όλοι να έχουμε....

Anastasia είπε...

κι ύστερα οι λέξεις πλέκονταν γλυκα σ αυτή την θάλασσα της θλιψης!!! πολύ ομορφο!

KOSTAS PAP είπε...

Γλυκόπικρα με γεύση τέλους και αρχής?? τα ποιήματά σου. Τα όνειρα είναι οι σκιές κάτι αληθινού. Η μετουσίωση είναι η τελευταία μας ελπίδα. Μιλάς για εναν τόπο έξω από τον χώρο μας για ένα μονοπάτι ολοκλήρωσης που μάλλον δεν θα βρούμε ποτε.
Κώστας