Οι φωνές σώπασαν (Mαρία Νικολάου-Σοφία Στρέζου)

Τώρα που οι φωνές σώπασαν
τα μάτια μου που τόσα λένε
δεν μπορείς να τα δεις,
μη ρωτήσεις για κείνο το ταξίδι
που σχεδιάζουν
σε παράξενο τόπο
μ' αποσκευή το υγρό σου φιλί
που κάποιο βράδυ
σ' ένα σώμα αιθερικό έδωσες.

Ήταν όλα εκεί
αισθήσεις και παραισθήσεις
χωρίς στιγμιαία αλαζονεία
ούτε σχισμή στην αφή,
στην ανάσα, στο χάδι.

Αν με κράταγες τότε
ίσως νάχε σταματήσει η μάχη,
μήτε τα δάκρυα θα καίγανε
τα βλέφαρά σου με πόνο βαθύ,
στους παράλληλους δρόμους
που δεν θα συναντηθούν ποτέ...


ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ


Τώρα που οι φωνές σώπασαν γύρω,
η δική μου φωνάζει εντός μου
και σε καλεί κάθε στιγμή... κάθε νύχτα,
κάθε Ανατολή...
Τώρα που οι φωνές γύρω νέκρωσαν,
η δική μου ψυχή ουρλιάζει
αφήνοντας ήχους με τ' όνομά σου
πάνω στα κύματα.
Σε κείνα τα κύματα του Ευβοϊκού
που χρόνια μαζί παλεύαμε...
Τώρα που γύρω οι φωνές σώπασαν,
η καρδιά μου δεν τολμά να σταματήσει,
γιατί βαθιά μέσα της θα χει πάντα εσένα.
Και συ...
πρέπει να μείνεις ζωντανός
σε κάθε αέναη θύμηση...

ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

13 σχόλια:

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ ΠΑΛΙ ΣΟΦΙΑ!
ΕΛΕΙΨΕΣ..
ΜΕ ΤΟ ΑΙΘΕΡΙΚΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΠΟΥ ΣΥΝΘΕΤΕΙΣ..
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!

Μαρια Νικολαου είπε...

Τιμή μου να συνυπάρχουμε στο ίδιο "ηλεκτρονικό βιβλίο" Σοφία.
Μα ακόμη μεγαλύτερη τιμή που συνυπάρχουμε στον νέο κόσμο που δημιουργήθηκε μεταξύ μας , μετά το "Σεπτέμβρη"...

Καλώς ήρθες και πάλι.

Νimertis είπε...

συγκλονισμός... λυρισμός αλλά και δύναμη, εικόνες και λέξεις ζωντανεμένες... και στων δυο τις γραφές... κορυφαίες γραφίδες... να στε καλά... γεια σου Σοφία...

ekptwtos είπε...

Σε κείνα τα κύματα του Ευβοϊκού
που χρόνια μαζί παλεύαμε...

Vicky Papaprodromou είπε...

Αρχίσατε και πηγαίνετε δυο-δυο, ε; Αν πω πως δεν ζηλεύω, θα 'ναι μεγάλο ψέμα. :-)

Μαρια Νικολαου είπε...

Mια καλησπέρα σε όλους κι από μένα
Σας ευχαριστούμε για το ζεστό σας πέρασμα.
Τιμή μου να με φιλοξενεί στη σελίδα της η Σοφία.

Βίκη, την επόμενη φορά να έρθεις ε?
Ειχαμε άδειο ενα κρεβάτι! χα

Vicky Papaprodromou είπε...

Το ξέρω - κάτω τα χέρια απ' το κρεβάτι μου. Ας όψεται η κακοτυχία με τον υπολογιστή κι όλα τ' άλλα που προέκυψαν σ' αυτό το σπίτι.

Yiannis είπε...

Η συνύπαρξη σας είναι άκρως ποιητική με γνήσιο ανθρωπισμό κ ειλικρίνεια.Νάστε πάντα καλά να δημιουργείτε.

lakis είπε...

Όμορφη συνομιλία και πάλι. Αλλά απορώ: σωπαίνουν ποτέ οι φωνές; Μέρα καλή

Μαρια Νικολαου είπε...

Αν δεν είναι αληθινές ή δεν έχουν τίποτε να πουν, σωπαίνουν Λάκη...

Καλή σου μέρα

mauveair είπε...

Για εκείνο τα ταξίδι μη ρωτήσεις, μόνο ψάξε μέσα σου, μπορεί και να το έκανες...

Ανώνυμος είπε...

Παράλληλες οι σκέψεις σας
σαν στάλες αγάπης άγγιξαν τη ψυχή!
Σας φιλώ και τις δυο!

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Ευχαριστώ πολύ τη Μαρία Νικολάου για την συμμετοχή κι όλους εσάς που μοιραστήκατε τις λέξεις μας.